22.2.13





Αδιάβροχο για την ψυχή


Ο Γιάννης κάθεται εδώ πέρα μπροστά από
Το υπολογιστή
Και προσπαθεί να μην χάσει την ψυχή του.
Το Facebook ρουφάει ψυχές.
Όλα ρουφάνε ψυχές.
Το ίντερνετ είναι δύσκολο σπορ.
Και η λεκάνη ρουφάει ψυχές.
Και το ηχείο.
Ο καθρέπτης ρουφάει.
Ο Γιάννης νομίζει πως είναι
Η κακιά μάγισσα.
Θέλει
Να φάει τη Χιονάτη.
«σιγά το δύσκολο ρε μαλάκα» λέει κάποιος από δίπλα
«μεθυσμένος είναι ο μαλάκας, μην τον ακούς».
Ο Γιάννης κρατάει την ψυχή του
Σφιχτά και τα χέρια του πονάνε
Και τα κότσια ασπρίζουν
Από την προσπάθεια.
Ανάβει τσιγάρο και περιμένει.
Τα διαλείμματα είναι καλά.
Όλοι χρειάζονται κάτι να ξεφύγουν
Από αυτή την καταστροφή
Που μας περιτριγυρίζει.
Εμάς και τις ψυχές μας.
Η καθυμερινότητα σε σκοτώνει
Όχι ο θάνατος.
Ο Γιάννης προσπαθεί να μαγηρέψει μπουρίτος.
Τα κάνει όλα πουτάνα στην κουζίνα.
Τα σπάει όλα.
Αρχίζει και κλαίει σαν παρθένα.
Μετά κάνει ένα καυτό ντουζ.
Ηρεμία.
Ο άνεμος φυσάει έξω και η πόλη
Από κάτω μιλάει
Με τους ήχους των σειρήνων,
Των σκυλιών
Που περπατάνε
Άρρωστα στη βροχή.
Ζούμε για μια νέα μέρα
Μια μέρα που δεν θα είμαστε
Άρρωστοι και θα
Φοράμε αδιάβροχα
Στις ψυχές μας.


3 σχόλια: