Το πρόσωπο μου (μία ωδή για την τυχαία οστική δομή του κρανίου μου)

Το πρόσωπο μου δεν αρέσει,

Το πρόσωπο μου προκαλεί

Αναστάτωση,

Σεισμούς,

Καταποντισμούς

Και καταστροφές.

Μπαίνω μέσα σε καταστήματα,

Σούπερ μάρκετ,

Καφέ,

Μπαρ,

Χορευτικά κέντρα,

Γκαλερί,

Γήπεδα,

Σινεμά,

Πολυκατοικίες,

Αυτοκίνητα,

Νοσοκομεία,

Νεκροταφεία,

Καταστήματα με είδη σπιτιού,

Και το πρόσωπο μου προκαλεί

Αναστάτωση.

Όλοι λένε από μέσα τους

«κοίτα ένα πρόσωπο που έχει αυτός»

«μας χαλάει τη μόστρα ο πούστης»

«γιατί κάθεται πρώτη μούρη αφού είναι γάμησε τα»

«θα μας καταστρέψει».

Όλοι με κοιτάνε και κρυφοφτύνονται

Μέσα από τα ρούχα τους

Για να μην καταλήξουν

Σαν και μένα

Και χτυπάνε ξύλο τρεις φορές πάνω σε κασελίκια και τραπέζια πλαστικά

Κι έτσι εγώ μένω να αισθάνομαι αδιαφορία

Για τα δικά τους πρόσωπα

Που είναι τόσο ανέκφραστα και παγωμένα

χωρίς διαστάσεις, χωρίς ουλές,

Χωρίς γραμμές ή σκιές ή έστω λίγο

Ενδιαφέρον,

Για να τους ρίξεις μία φευγάτη, δεύτερη ματιά.

Την Πέμπτη

Πήγα στο γιατρό γιατί είχα κάτι

Φρικτούς πόνους

Στην κοιλιά

Και νόμιζα πως μάλλον ήρθε η ώρα μου

Να πάρω τη μάπα μου

Και να την κάνω για κάποια άλλη κόλαση

Και τελικά ανακάλυψα ένα πρόσωπο

Πολύ πιο γάμησε τα από το δικό  μου.

Το πρόσωπο του γιατρού.

Ο τύπος ήταν λες και κάποιο τρένο του

Είχε πατήσει το κεφάλι.

Φοβερό πρόσωπο.

Ο γιατρός πρέπει να είχε χιλιάδες προβλήματα.

Με ρωτάει «τι έχω»

Του λέω «πονάω»

Μου λέει «που» και του δείχνω που.

Με εξετάζει και μου λέει πως πιθανότατα

Έχω γαστρίτιδα ή κάτι τέτοιο αδιάφορο και

Σκατένιο σαν τον θάνατο.

Πάει να μου βάλει δάχτυλο και του λέω φύγε

Δεν την βρίσκω έτσι

Και μου λέει «κωλονοσκόπηση»

Και του λέω «χέστηκα».

Με ρωτάει αν ενεργούμε κανονικά

και του λέω είμαι δυσκοίλιος σαν παγωμένο μαμούθ.

Μου δίνει μία συνταγη με κάτι χάπια και

Μου λέει να κόψω τις μπύρες

Και τις πίτσες

Και τα σουβλάκια.

Εγώ ήμουν συνεχώς με ένα ηλίθιο χαμόγελο στη μάπα

Γιατί επιτέλους είχα ανακαλύψει

Ένα πρόσωπο

Πιο χειρότερο και πιο ενδιαφέρον από το δικό μου.

Του λέω «γιατρέ ποιο είναι το πρόβλημα σου»

Και μου λέει «είμαι παντρεμένος εδώ και 25 χρόνια με την ίδια γυναίκα»

Του λέω «καταλαβαίνω».

Μόλις βγήκα από το ιατρείο

Αισθανόμουν ήδη καλύτερα, πετούσα σαν πουλάδα, σαν παρθένο περιστεράκι.

Μπήκα στο σαράβαλο μου

Και πήγα και έφαγα μία γυρόπιτα απ’ όλα

Και ήπια και μία Κάιζερ παγωμένη.

Η γυναίκα στο ταμείο μου λέει

«Έχεις τρομερό πρόσωπο».

«Που να δεις του γιατρού» της λέω.

Εκείνη έμεινε να με κοιτάει χαζεμένη.

«Κάτσε στο πρώτο τραπέζι αν θες» μου λέει εκείνη.

«Θέλω να σε βλέπω να τρως» μου ξαναλέει.

Δεν είπα τίποτα. Δεν ξέρω γιατί το είπε αυτό. Έκατσα στο πρώτο τραπέζι.

Ο θάνατος μπορούσε να περιμένει ο μαλάκας.

@SteliosPapagri

                                                                 μπλογκάρα

Tweet