1935:

Self-Portrait in Spherical Mirror, M C Escher

Σε βρίσκω στο περίπτερο

Μπλεγμένος μέσα σε μία απίστευτα

Δυνατή

Δίνη

Επιθυμιών

Δεν μπορώ

Να ξεφύγω από

Την ίδια μου τη βαρεμάρα

Από την ίδια μου

Την ανημπόρια

Και την ίδια μου

Την αγαρμποσύνη.

Να βρίζω και να σκίζω

Όλες μου τις ευκαιρίες.

Σαν χάρτινα καραβάκια

Τις σκίζω

Και τις βυθίζω

Μέσα στις τρύπες μου

Και στις τρύπες

Των γύρω μου

Ποιος λέει πως είναι καλές

Οι ευκαιρίες αυτές.

Εγώ το λέω

Λέει ο εαυτός

Μου ο ένας

Αλλά ο άλλος

Δεν λέει τίποτα

Παρά μόνο βάζει φωτιά

Στις κάλτσες του άλλου

Εαυτού και κάνει

Εμετό στα

Λευκά πλακάκια

Της ψυχής του

Γείτονα.

Εγώ γελάω

Με τα καμώματα τους

Και καπνίζω και πίνω

Σαν ντιζελομηχανή

Και χύνω

Σαν

Γνήσιος αγρότης

Πάνω στο τρακτέρ μου

Και κοιμάμαι

Μήνες ολόκληρους

Χρόνια ολόκληρα.

κι

Όταν ξυπνήσω

Θα πεταχτώ μέχρι το

Περίπτερο

Να δω

Τι κάνεις,

Και να δω τι κάνω

Και πως μοιάζει η φάτσα μου

Μετά από τόσο

Καιρό.

Υπάρχω άραγε ακόμα

Μέσα στους

Καθρέπτες;

blog

Tweet