Πίσω πάλι στη μηχανή του κιμά

(μπακ του δε μιτ μασίν)

Γύρισα από την άδεια

ξανά πίσω στη δουλειά

στο υπαλληλίκι,

στα 460 ευρώ το μήνα,

φουλ τάιμ,

φουλ όλα πάλι,

είναι τόσο γαμηστερά να μην κάνεις τίποτα

στην άδεια,

ή μάλλον να κάνεις αυτό που θες

να κάνεις

και όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι να κάνεις.

Έπινα τις μπύρες μου

κάπνιζα τα τσιγάρα μου

ωραία, ωραία,

και να τώρα που το μουνί του χρόνου

με ξέρασε και πάλι εδώ μέσα.

Όρθιος, να πονάνε τα πόδια

και το μυαλό

να βλέπεις συνέχεια τους ίδιους τοίχους

τους ίδιους πελάτες,

τις ίδιες φάτσες,

ανικανοποίητες φάτσες,

φάτσες δυστυχισμένες,

χωρίς νόημα

χωρίς μέλλον

οχτώ ώρες κάθε μέρα

ασταμάτητα,

ο νους μουδιάζει,

η ψυχή παγώνει,

αρρωσταίνεις μέσα στο ερ κοντίσιον όλη μέρα,

μέχρι το τέλος

της ζωής σου.

Σκέφτομαι πολύ σοβαρά

να παραιτηθώ,

αλλά να κάνω τι;

δεν ξέρω να κάνω τίποτα,

δεν μπορώ να πάω στο χωριό

να κάνω τον αγρότη

δεν θα τη βγάλω καθαρή,

δεν μπορώ χωρίς καυσαέριο εγώ,

όμως και πάλι,

ο δρόμος και το πεζοδρόμιο

είναι σκληρά

όλοι τρελαίνονται ή ψοφάνε μέσα σε κούτες υγρές,

τους κόβουν τα μαλλιά οι μπάτσοι

και οι μαγαζάτορες,

τα νοσοκομεία δεν είναι ωραία,

ούτε και οι φυλακές,

ο χειμώνας είναι παγερός στην Κρήτη

μην ακούς τους μαλάκες τους τουρίστες,

έχει μία υγρασία το Ηράκλειο

τις νύχτες του Φλεβάρη, του Μάρτη,

σου τρυπάει το μυαλό, το δέρμα, τα πάντα.

Υπομένω εδώ,

γράφω και ξεκλέβω λίγο χρόνο

από το 20λεπτο διάλειμμα του τρόμου

μέσα στο αποθηκάκι από γυψοσανίδα,

με τα λαπτοπ, τα παιχνίδια και τους εκτυπωτές,

γράφοντας αυτές τις λέξεις

λέξεις σωτήριες,

λέξεις ευλαβικές

σχεδόν.

http://steliospapagrigoriou.blogspot.gr  * μπυρόρακο για το μεσσία * ΠΥ-ΗΜΑΤΑ * προσεχώς από εκδόσεις λούμπεν

Tweet