Απογραφή μιας χεστικής διαταραχής

Μην κάθεσαι ν' ακούς αυτά που γίνονται

δεν έχουν σχέση με σένα

με τη ζωή σου

εσύ τραβάς το δικό σου κουπί

στη γαλέρα

το τύμπανο χτυπάει

και εσύ απλά

πρέπει να κάνεις αυτό που

που ξέρεις να κάνεις

καλύτερα,

κάνε κουπί

κάνε καμιά προπόνηση

άναψε λίγο τη σόμπα

φάε καμιά φρυγανιά

ή κανά ρύζι νερόβραστο

ή ότι άλλο υπάρχει μέσα στο συρτάρι.

Θα μπορούσες να ήσουν

σε πολύ χειρότερη κατάσταση,

να είχες εφτά χέρια και ένα τεράστιο μουνί

σαν πηγάδι

για κεφάλι,

ή να ήσουν σαρανταποδαρούσα μέσα σε ζελεδάκι,

ή παπάκι μέσα σε λαρδί που το τρώει ξύλινη μασέλα,

ή μοναχός που καίγεται στη μέση της πλατείας

και το μετάνιωσε αλλά είναι αργά

πλέον,

ή να ήσουν σε μία άλλη, χειρότερη εποχή της ιστορίας,

στο Μεσαίωνα που δεν είχαν βρακιά

και κατουρούσαν τα άντερα τους,

από την πανούκλα ή από κάτι τέτοιο ζοφερό.

Τώρα που το θυμήθηκα,

η Ιστορία

δεν αξίζει τίποτα.

Ολόκληροι τόμοι Ιστορίας

άχρηστοι.

Το πρωί μπορεί να είναι δύσκολο

αλλά το μεσημέρι θα είναι καλύτερο

στηρίξου πάνω σου

στα έντερα σου

στα δεκανίκια σου

στα τρεμάμενα

σκοροφαγωμένα

διάφανα

ιδανικά σου,

καλά είναι κι αυτά,

το ότι νευριάζεις με τη μαλακία του κόσμου είναι καλό,

δείχνει πως κάπου πιστεύεις,

μη χάνεις τα λογικά σου

έστω αυτά τα λίγα που σου έχουν μείνει,

μετά από τόσα χρόνια,

που κόβεις τα νύχια σου,

τρως,

πίνεις,

κοιμάσαι,

ξυπνάς,

πονάς,

κλάνεις,

χέζεις,

βλέπεις,

τρως,

ντύνεσαι,

ακούς,

ανάβεις,

σβύνεις,

νιώθεις,

δε νιώθεις,

δένεις κορδόνια,

λύνεις κορδόνια,

πλένεις,

σκουπίζεις,

βουρτσίζεις,

περπατάς,

τρέχεις,

μιλάς,

δαγκώνεις,

σκεπάζεσαι,

ξεσκεπάζεσαι,

κρυώνεις,

ζεσταίνεσαι,

Σήμερα είσαι απόγευμα στη δουλειά,

αύριο έχει δώδεκα ώρες βάρδια,

άλλες οχτώ σήμερα

και άλλες οχτώ τη Κυριακή,

σου κλέβουν ότι πολυτιμότερο έχεις,

το χρόνο σου,

δεν ξέρεις ποιοι,

ίσως εσύ ο ίδιος να είσαι ο φταίχτης,

μπορεί η πουτάνα η κοινωνία,

μπορεί να φταίει η μάνα σου,

ο σκύλος, τα κουνάβια, οι μολυσμένες βουνοκορφές,

η βόνταφον, η γουίντ, οι ρυζογκοφρέτες, το πισί σου, η πιτυρίδα,

τα λεμόνια μέσα στο νερό,

ή ο άνεμος και η βροχή,

εγώ λέω πως φταίνε αυτοί οι καριόληδες

και στ' αρχίδια μου,

δεν χρειάζεται να προτείνω κάποια δικαιολογία,

είμαι πεπεισμένος για την ηλιθιότητα μου,

εσύ μόνο το σήμερα πρέπει να βλέπεις,

τράβα κουπί,

ακολούθα το ρυθμό από τα τύμπανα,

κάπου θα σε βγάλει.

Το μόνο που έχει σημασία

είναι να τερματίσεις,

έστω και τελευταίος.

Η αντοχή είναι το παν.

Να κάθεσαι να περιμένεις μέσα σε τέσσερις τοίχους,

ακόμη και σε αυτούς της τουαλέτας,

αυτό είναι αρκετό.

(και άκρως ανακουφιστικό).

Έκανες ότι καλύτερο μπορούσες.

Γέννησες άλλη μία κουράδα.

Είναι το παιδί σου,

τραβάς το καζανάκι,

σκουπίζεσαι όσο καλύτερα μπορείς,

σηκώνεις τα βρακιά σου

και βγαίνεις πάλι έξω

στον κόσμο.

Αντιός παραχεστάν ρεπουμπλίκ μιζερασιόν.

http://steliospapagrigoriou.blogspot.gr  * μπυρόρακο για το μεσσία * ΠΥ-ΗΜΑΤΑ * προσεχώς από εκδόσεις λούμπεν

Tweet